Kiedy byliśmy dziećmi, wielu z nas miało własnych wymyślonych przyjaciół. Często powstawali oni z nudów lub samotności. Niekiedy byli substytutami i namiastką czegoś, co z jakiegoś powodu było poza naszym zasięgiem. Przykładowo, jako osoba z alergią na sierść, w dzieciństwie miałem swojego własnego wyimaginowanego kota inspirowanego kreskówką Nagagutsu wo Haita Neko no Boken.
Zwykle nasi towarzysze z krainy wyobraźni znikali, gdy dorastaliśmy. W końcu trudno pielęgnować relacje z wyimaginowani przyjaciółmi gdy pojawa się szkoła, obowiązki, nowe znajomości z „prawdziwymi” ludźmi i inne wyzwania codzienności.
Jednak niektórzy ludzie nie chcą rezygnować ze swoich wyimaginowanych przyjaciół. Co więcej, uczą się jak przy pomocy wyobraźni tworzyć kilku towarzyszy, a nawet całe światy, które zaczynają żyć swoim własnym życiem. Decydują się na celowe tworzenie i pielęgnowanie czegoś, co znane jest jako tulpa.
Tulpa jest wyimaginowaną istotą stworzoną poprzez siłę mentalną i wizualizację. Tulpa jest w stanie uzyskać niezależność i przyjąć własne życie. Niektórzy twierdzą, że tulpy mogą nawet wchodzić w interakcje ze światem fizycznym i być dostrzegane przez innych. Wielu „tulpomantów” tworzy tulpy po to by wchodzić z nimi w romantyczne i seksualne (sic!) relacje.
Wbrew pozorom nie jest to pomysł nowy. Chociaż współcześnie ludzie najczęściej tworzą tulpy wzorowane na postaciach z kreskówek (na przykład My Little Pony), to praktyka ta ma bardzo długą i bogatą historię. Pomimo tego, tulpy pozostają kontrowersyjnym i w dużej mierze niezrozumiałym zjawiskiem.
W tym artykule zbadamy pochodzenie i naturę tulp, jak również różne wierzenia i doświadczenia otaczające ich powstanie i istnienie.
Co to jest tulpa?
Historycznie rzecz ujmując, tulpa jest pojęciem z zakresu teozofii, mistyki i zjawisk paranormalnych. Odnosi się do obiektu lub istoty stworzonej dzięki duchowym lub mentalnym mocom.
W czasach współczesnych, termin ten został niejako przyjęty przez internetowy „fandom” i spopularyzowany w kręgach takich jak miłośnicy anime, My Little Pony, czy subkultura furries (futrzaki). Tulpa oznacza wyimaginowanego przyjaciela, którego uważają za świadomy i względnie niezależny byt.
Przykładowo, ktoś może wymyślić swoją fursonę (np. stworzyć swoje alter ego w postaci antropomorficznego wilka), jednak ostatecznie fursona zaczyna oddzielać się od jej stwórcy i zamiast wirtualnym awatarem staje się niezależnym bytem.
Termin ten był pierwotnie używany w kontekście buddyzmu tybetańskiego, gdzie odnosił się do manifestacji świadomości, która może przybrać dowolną formę.
Bodhisatwa (zaawansowany adept buddyzmu kierujący się altruistyczną postawą i czasowo odrzucający stan nirwany) umie kontrolować liczne formy magiczne. Dzięki mocy wytworzonej w stanie doskonałej koncentracji umysłu może on w jednym i tym samym czasie ukazywać fantom (tulpę) samego siebie w tysiącach milionów światów. Może tworzyć nie tylko formy ludzkie, ale dowolne formy, które wybierze, nawet formy obiektów ożywionych, takich jak wzgórza, zagrody, domy, lasy, drogi, mosty itp. Może wytwarzać zjawiska atmosferyczne, jak również gaszący pragnienie napój nieśmiertelności.
Z listu Dalajlamy do Alexandry David-Néel
W XX wieku teozofowie zaadaptowali koncepcję tulpy i opisali ją jako „myślokształt” lub eteryczny obiekt emanujący z aury jednostki, który jest generowany przez jej myśli i uczucia.
Niektórzy praktycy okultyzmu twierdzą, że są w stanie wytworzyć tulpy, które mogą służyć jako projekcje astralne lub iluzje, które mogą być widziane tylko przez tych z „przebudzonymi zmysłami astralnymi”. Istnieją społeczności internetowe poświęcone praktyce tworzenia tulp, które określają się mianem „tulpamancerów” czy też „tulpamantów” (analogicznych do nekromantów czy kartomantów).
Kluczowe pojęcia związane z tulpowaniem
• Host/gospodarz/żywiciel – twórca tulpy i dominująca świadomość
• Tulpaforcing/forcing – wchodzenie w interakcje z tulpą
• Aktywny forcing – wzmożona koncentracja gdy świadomie wchodzimy w kontakt z tulpą
• Pasywny forcing – wchodzenie w interakcje, które odbywa się mimochodem, podczas gdy robimy coś innego, np. jesteśmy w szkole lub pracy
• Proksowanie – przekazywanie wypowiedzi tulpy poprzez pisanie automatyczne lub czat
Tulpamancerzy często używają technik medytacyjnych i snu świadomego w celu stworzenia tulp. Istnieją liczne społeczności internetowe poświęconych tej praktyce.
Jak stworzyć tulpę
Tworzenie tulpy to proces, który wymaga intensywnego skupienia, opanowania technik wizualizacji i dyscypliny umysłowej. Nie ma jednej „poprawnej” metody tworzenia tulpy, ponieważ może się to znacznie różnić w zależności od osoby. Istnieją jednak pewne wspólne kroki, które wielu ludzi stosuje podczas tworzenia tulpy:
- Określ formę, wygląd i osobowość swojej tulpy. Przed rozpoczęciem procesu tworzenia, pomocne jest posiadanie jasnego pomysłu na to, jak chcesz, aby Twoja tulpa wyglądała i jak chcesz, aby się zachowywała. Możesz to zrobić przypisując tulpie cechy fizyczne, takie jak kolor włosów i oczu czy budowa ciała. Niektórzy ludzie tworzą tulpy, które przypominają prawdziwych ludzi lub fikcyjne postacie, podczas gdy inni tworzą bardziej abstrakcyjne lub fantastyczne istoty. Ważne jest również, abyś zastanowił się nad osobowością swojej tulpy i tym, jak będzie się zachowywała w stosunku do Ciebie i innych.
- Wyznacz sobie konkretne okno czasowa na pracę nad swoją tulpą. Tworzenie tulpy może być czasochłonnym procesem, więc ważne jest, aby odłożyć dedykowany czas na wizualizację i komunikację. Niektórzy ludzie uważają, że pomocne jest wygospodarowanie określonego czasu każdego dnia, aby skupić się na swojej tulpie, podczas gdy inni wolą pracować nad nią przez dłuższy czas w weekendy i dni wolne.
- Rozpocznij proces wizualizacji. Następnym krokiem jest rozpoczęcie wizualizacji swojej tulpy w oku umysłu. Niektórym osobom pomaga zamknięcie oczu i skupienie się na pustej przestrzeni w umyśle, podczas gdy inni wolą użyć fizycznego obiektu jako punktu centralnego. Gdy wizualizujesz swoją tulpę, postaraj się, by obraz był jak najbardziej wyraźny i szczegółowy. Możesz również posługiwać się szkicownikiem lub narzędziami do tworzenia grafiki komputerowej.
- Regularnie rozmawiaj ze swoją tulpą. Kiedy masz już w głowie wyraźny obraz swojej tulpy, spróbuj porozmawiać z nią tak, jakby to była prawdziwa osoba. Możesz zadawać jej pytania i angażować ją w rozmowę. Spróbuj „usłyszeć” jej odpowiedzi w swoim umyśle. Niektórzy ludzie uważają za pomocne zapisywanie swoich rozmów z tulpą, by móc śledzić swoje postępy.
Proces tworzenia tulpy może zająć tygodnie, a nawet miesiące, zanim twoja tulpa nabierze „własnego życia”. Ważne jest, aby być cierpliwym i wytrwałym. W miarę wizualizacji i interakcji z Twoją tulpą, powinna ona zacząć stawać się coraz bardziej wyrazista i niezależna.
Czy posiadanie tulpy jest bezpieczne?
Tulpowanie może być postrzegane jako forma eskapizmu. Osoby zainteresowane tworzeniem wyimaginowanych przyjaciół często borykają się z innymi problemami natury społecznej lub psychicznej. Stworzenie i posiadanie tulpy częściej jest symptomem głębszego problemu, niż źródłem problemów samo w sobie.
Nie mniej jednak, warto mieć na uwadze, że stworzenie tulpy może wiązać się z licznymi komplikacjami. Tulpa może być natrętna lub powodować zamęt w naszym życiu. Trudno też liczyć na to, że osoby z naszego otoczenia będą w pełni akceptować nasze „hobby”.
Oto przykłady typowych historii jakimi dzielą się internauci:
Mam trzy tulpy. Jak powiedziałam o nich mamie uznała to za ciekawe. Ogólnie ich akceptuje! Zastanawiam się czy mama nie powinna się kiedyś z nimi spotkać ale, czas pokaże. Tacie na pewno nie powiem, bo on jest mniej tolerancyjny i pewnie pomyśli, że moje tulpy są złe.
Inny członek społeczności poświęconej tulpom
Niektórzy obawiają się, że tak naprawdę tulpy nie istnieją:
Ja (host) denerwuję się, że „udaję” i że Zoe (tulpa) nie jest prawdziwa. Cały czas zapewnia mnie, że jest prawdziwa, ale to tylko trochę pomaga. Czy ktoś jeszcze ma podobne doświadczenia?
Członek społeczności poświęconej tulpom
Czasami ludzie wchodzą w konflikt z tulpą:
Kiedy zacząłem liceum nie miałem przez dłuższy czas żadnych znajomych i chyba właśnie przez to Klaudia zaczęła się do mnie odzywać. Nasza relacja bardzo się rozwinęła. Na początku nic o niej nie wiedziałem, ale im więcej rozmawialiśmy tym bardziej się w niej zakochiwałem (…) A potem pewnego dnia siedziałam na kanapie, płakałem nad czymś i w złości powiedziałem: „Nie jesteś prawdziwa”. To zburzyło cały mój świat. Od tamtej pory bardzo rzadko się do mnie odzywała. Czuje się jakby ktoś kogo kocham umarł.
Relacja tulpomanty
Jaszcze inni tworzą tulpy zupełnie niechcący a potem nie umieją się od nich uwolnić. Co prowadzi nas do kolejnego zagadnienia. Czy, jeśli tulpy mogą być niebezpieczne, można się ich pozbyć? I jak to zrobić?
Jak pozbyć się tulpy?
Alexandra David-Néel, która spopularyzowała koncept tulpy w zachodniej myśli ezoterycznej, zwracała szczególną uwagę na zagadnienie utraty kontroli nad tulpą.
Kiedy tulpa jest obdarzona wystarczającą ilością energii witalnej, by odgrywać rolę prawdziwej istoty, ma tendencję do uwalnia się od kontroli swojego twórcy. Tybetańscy okultyści mówią, że dzieje się niemal mechanicznie, jak z dzieckiem, które opuszcza łono matki kiedy jego ciało jest kompletne i zdolne do życia osobno. Czasami zjawa staje się zbuntowanym potomkiem i słyszy się o konfliktach między twórcami a ich stworzeniami. Znane są przypadki, w których ci pierwsi zostali poważnie zranieni lub nawet zabici przez swoje tulpy.
Mistycy i magowie Tybetu, Alexandra David-Néel
Alexandra David-Néel była spirytystką i podróżniczką, która na początku XX wieku udała się do Tybetu, gdzie zetknęła się z koncepcją tulp. W swoich pismach opisywała tulpy jako „magiczne formacje powstałe w wyniku silnej koncentracji myśli”, które były w stanie rozwinąć własny umysł. Według David-Néel, kiedy tulpa zostanie obdarzona wystarczającą ilością życia, będzie miała tendencję do uniezależnienia się od kontroli swojego stwórcy.
David-Néel twierdziła, że stworzyła tulpę w postaci wesołego mnicha. Twierdziła, że tulpa rozwinęła później własne życie i że musiała ją zniszczyć. David-Néel zwróciła uwagę na to, że jej doświadczenie z tulpą mogło być iluzją, stwierdzając, że mogła ona jedynie „stworzyć swoją własną halucynację”. Z drugiej strony, twierdziła również, że inni byli w stanie zobaczyć mnicha.
Czy tulpy rzeczywiście mogą być tak niebezpieczne i wrogie dla twórcy?
Nie ma dowodów na to, że tulpy są „z natury” niebezpieczne. Wiele osób, które stworzyły tulpy, ma raczej pozytywne doświadczenia i uważa, że ich tulpy służą jako pomocni i wspierający towarzysze.
Warto jednak zauważyć, że proces tworzenia tulpy może być wymagający psychicznie i emocjonalnie. Niektórzy „tulpamanci” mogą mieć obsesję na punkcie swoich tulp lub utknąć w niezdrowych relacjach ze swoimi wyimaginowanymi przyjaciółmi.
Jeśli stworzyłeś tulpę lecz teraz chcesz się jej pozbyć, to możesz spróbować kilku rzeczy:
- Zignoruj ją. Jedną z opcji jest po prostu przestać zwracać uwagę na swoją tulpę i ignorować ją tak bardzo, jak to możliwe. Z czasem może zaniknąć sama, jeśli nie dasz jej energii psychicznej lub skupienia.
- Wyobraź sobie jej zniknięcie. Inną opcją jest wizualizacja, że twoja tulpa znika, odchodzi, lub jest wchłaniana z powrotem do twojej własnej świadomości. Możesz to zrobić zamykając oczy i skupiając się na swojej tulpie, a następnie wizualizując jej stopniowe zanikanie lub wchłanianie z powrotem do własnego umysłu.
- Szukaj wsparcia profesjonalisty lub rodziny. Jeśli walczysz z pozbyciem się swojej tulpy i czujesz się przygnębiony lub przytłoczony, pomocne może być szukanie wsparcia u specjalisty od zdrowia psychicznego lub zaufanego przyjaciela czy członka rodziny. Osoby te mogą pomóc Ci przepracować swoje uczucia i znaleźć zdrowe sposoby radzenia sobie z Twoją wyobraźnią.
Tulpy: perspektywa psychologiczna
Mentalność dwukomorowa to termin opracowany przez psychologa Juliana Jaynesa na określenie sposobu, w jaki ludzki umysł mógł działać w czasach początków cywilizacji.
Według Jaynesa, w pierwotnym okresie historii ludzkości, ludzki umysł był podzielony na dwie oddzielne komory, lub „półkule”. Jedna półkula była odpowiedzialna za postrzeganie i doświadczanie świata zewnętrznego, podczas gdy druga odpowiadała za generowanie wewnętrznych myśli i uczuć. Jaynes zaproponował tezę, że jednostki nie były samoświadome i nie miały poczucia osobistej tożsamości w sposób, w jaki rozumiemy to dzisiaj. Zamiast tego doświadczały swoich myśli i uczuć jako generowanych przez odrębny podmiot, który postrzegały jako istotę boską lub bóstwo.
Teoria Jaynesa pozostaje kontrowersyjną koncepcją. Jednakże niektórzy specjaliści od tulp sugerują, że tulpy mogą być związane z mentalnością dwukomorową. Tulpy reprezentują rodzaj wewnętrznej myśli lub uczucia, które jest postrzegane jako oddzielne od jednostki, która ich doświadcza.
Mamy nadzieję, że ten artykuł pomógł Ci lepiej zrozumieć czym są tulpy. Mogą Cię również zainteresować inne posty z naszego bloga. Zachęcamy do obserwowania Gypsy.pl w mediach społecznościowych.
